Staffordshire Bull Terrier – krótka historia powstania rasy
Psy typu „bull and terrier” angielscy pitmani zaczęli hodować w XVIII wieku. Termin „Pit” był stosowany do określania wszystkiego, co wiązało się z walką, a więc również ring czy arenę, na której walczyły ze sobą psy nazywano Pit. W Anglii najsłynniejszym hodowcą takich psów w drugiej połowie XVIII wieku był książę Hamilton. Hodowlę księcia obszernie opisuje w rozdziale poświęconym Bull Terrierowi Szkot nazwiskiem Brown w swoich „Biographical Sketches & Authentic Anecdotes of Dogs” w 1829 r. Mr Brown zresztą chyba jako pierwszy nazwał krzyżówkę buldogów z terierami „Bull Terrier”.
Lek. wet. Andrzej Pławiński specjalista chorób zakaźnych zwierząt Międzynarodowy sędzia III grupy FCI teriery – wszystkie rasy Krajowy sędzia II grupy FCI pinczery i sznaucery, czarne teriery rosyjskie
Miłośnicy wszystkich terierów typu bull przypisują im długą i fascynującą historię, a przodków tych ras wywodzą do tysiąca lat wstecz. Sięgają do wielkich bojowych mastifów (psów) asyryjskich, które były przodkami brytanów angielskich, a więc i buldogów angielskich. Jest to zrozumiałe – zawsze bardziej nobilitujące jest powoływanie się na znaczących przodków i ich wojenne zasługi. Ale prawda jest bardziej prozaiczna. Rasami wyjściowymi były ówczesne osiemnastowieczne buldogi i teriery, a efekt tych krzyżówek miał zajadle walczyć na arenie dla specyficznych upodobań człowieka. W tych czasach walki psów były bardzo popularne, psy walczące były różnej wielkości i wyglądu. Nie robiono nic, aby ujednolicić typ. Liczyła się tylko ciętość, siła i forma fizyczna. Każdy pies, który wykazał się w Pit niezwykłymi sukcesami, mógł być z pewnością psem hodowlanym, obojętnie jak wyglądał. Na północy preferowano ciężkie psy, a w rejonie Midland hodowcy woleli mniejsze osobniki. Hodowcy amatorzy walk hodowali buldogi wedle własnych upodobań, skutkiem tego niektóre psy ważyły 12 kg a inne 28 kg i więcej. Były to znaczne różnice, ale jak wspomniałem – liczyła się skuteczność. Wszystkie te buldogi miały znacznie dłuższe (i proste ) nogi niż dzisiejszy buldog.
Psy z hodowli księcia Hamiltona to buldogi o masie ok. 27 kg, z długimi nogami, ściśle przylegającymi łokciami, o prawie prostej linii grzbietu, mocnej budowie oraz charakterystycznym łagodnie zakrzywionym ogonie (podobnym do ramienia dźwigni starej pompy), chociaż głowa zbliżona była kształtem do dzisiejszego buldoga. Hamilton jako młody człowiek około 1770 roku zainteresował się psami do psich walk. Wyhodował z lżejszych i szybszych psów swoją własną linię psów do walk. Mocnych i zwinnych, potrafiących zmieniać chwyt by się jeszcze bardziej wgryźć. To właśnie książę Hamilton jest uważany za twórcę nowej rasy używanej do walk psów. Poświęcił wiele czasu i pieniędzy, aby tę rasę doprowadzić do perfekcji. Osobiście chodził ze swymi psami, które były wówczas niezwyciężone, na wszystkie znane PITS. Psy z jego hodowli cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród innych fanatyków walk. Wszyscy oni chcieli kupić od niego psa, bo posiadanie psa z hodowli Hamiltona było bardzo nobilitujące. Hamilton cieszył się dużym szacunkiem i uznany był za Doyen of the fighting dog. Książę Walii, późniejszy król Jerzy IV był osobistym przyjacielem Hamiltona i amatorem między innymi walk psów. Wiadomo, że posiadał przynajmniej dwa psy księcia Hamiltona. Malarz Georg Stubbs około 1790 roku sportretował księcia Walii na koniu w towarzystwie tych dwóch psów.
Najsłynniejsze psy z hodowli Hamiltona to Wasp, Child, Billy oraz Tyger. Jak wyglądały wiemy dzięki malarzowi H.B. Chalonowi, który w 1809 r. namalował obraz pt. „Wasp, Child and Billy”. Uwiecznione na nim psy są widomym przykładem krzyżowania buldogów z …
Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 9/2017!
