Potrzeby żywieniowe psa seniora

Dzięki wnikliwym badaniom naukowym wiadomo już, że prawidłowa dieta dopasowana do potrzeb wieku oraz dostarczanie odpowiednich nutraceutyków nie tylko może przedłużyć życie naszych pupili, lecz także poprawić jego komfort. Jest to niezwykle ważne szczególnie dla tych osób, które traktują psa jak członka rodziny. Średnia długość życia psów rośnie – nadal umownie przyjmujemy, że ukończenie siódmego roku życia przenosi naszego pupila do grupy seniorów (choć psy ras małych i miniaturowych żyją dłużej, można powiedzieć, że psy miniaturowe zostają seniorami około 12. roku życia, średnie około 10. roku życia, a rasy olbrzymie starzeją się szybciej).

Autor dr n. wet. Joanna Zarzyńska

Każdy posiadacz starszego psa bez problemu może wymienić zmiany, które zachodzą w jego zachowaniu: więcej śpi, mniej chętnie się rusza (często z trudem), nie może wskoczyć na łóżko, słabiej widzi i słyszy, ma trudności z rozgryzaniem pokarmu, także dlatego że traci zęby, traci apetyt (również w związku ze słabiej działającymi zmysłami węchu i smaku), chudnie albo przybiera na masie. Do tego mogą dochodzić specyficzne objawy chorób, na które mogą cierpieć seniorzy, w tym niewydolności układowych. Mogą również nastąpić zmiany behawioralne, pies jest mniej cierpliwy, czasem agresywny, zapomina, czego się do tej pory nauczył (w tym czystości), może się pojawić lęk separacyjny, „płaczliwość” (nadmierne reakcje np. na popchnięcie przez innego psa) czy nocne bezcelowe wędrowanie, a spanie w ciągu dnia. Mówi się wręcz o zespole zaburzeń poznawczych starszych psów (przypominającym chorobę Alzheimera u ludzi).
Z wiekiem wydolność organizmu spada i staje się on bardziej podatny na stresy środowiskowe (w tym infekcje). Na wydolność mają wpływ czynniki genetyczne oraz warunki utrzymania. Bardzo ważna jest ilość i jakość pożywienia.

Białko w diecie psa seniora
Zapotrzebowanie na białko u seniorów jest wysokie, bo szybko może dojść do jego utraty (ujemny bilans azotowy), zatem w diecie należy podawać średnio ok. 25% białka (w karmach zakres 18–30%) o wysokiej wartości biologicznej, łatwo przyswajalnego (trzeba pamiętać o aminokwasach egzogennych, coraz częściej podkreślana jest także rola tauryny w diecie psów, zwłaszcza ras dużych). Tauryna wspomaga zachowanie równowagi elektrolitowej i wspomaga funkcjonowanie mięśni (m.in. transport glukozy).
U osobników z chorobami nerek poziom białka w diecie należy skonsultować z lekarzem weterynarii (obciążenie nerek produktami degradacji białek). Dieta wysokobiałkowa wcale nie jest dobrym rozwiązaniem, zaś niskobiałkowa (lub podawanie białka o niskiej wartości biologicznej) może pogłębiać dysfunkcję organizmu (pamiętajmy o istotnej roli białka w organizmie). Ważna jest podaż aminokwasów rozgałęzionych (BCAA: Leu, Ile, Val), które są budulcem tkanki mięśniowej i tam się metabolizują, mają działanie antykataboliczne, biorą udział w procesach energetycznych, syntezie serotoniny i wpływają neuromodulacyjnie na układ nerwowy – zmniejszają odczucie bólu.
Zapotrzebowanie kaloryczne
W związku ze spadkiem aktywności fizycznej oraz spowolnionym metabolizmem starsze psy potrzebują o około 20% mniej …

Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 25/2019!