Nadmierne przywiązanie u psa
Każdy pies lubi przebywać blisko swojego opiekuna. Jest to zupełnie naturalna cecha psów. Ponadto bliskość daje poczucie bezpieczeństwa. Jest przeciwieństwem oddalenia, które w warunkach naturalnych wiąże się z zagrożeniem życia. Nic dziwnego, że osamotnienie może nie kojarzyć się psu pozytywnie. Jednak stabilny emocjonalnie pies jest w stanie przywyknąć do trybu życia, które prowadzi jego opiekun i pozostawiony samotnie w domu, nie wpada w panikę i wykorzystuje ten czas na odpoczynek. Żeby jednak tak było, w toku rozwoju psa powinno dojść do odpowiedniego ukształtowania dwóch komplementarnych procesów, którymi są przywiązanie i rozluźnienie więzi. Dotyczy to każdej żywej istoty społecznej, niezależnie od gatunku. Na problem nadmiernego przywiązania psa musimy patrzeć holistycznie. Traktować go nie tylko i wyłącznie jak indywidualny problem psa, lecz także problem zakorzeniony w środowisku, i jego źródeł szukać gdzie indziej. Należy ocenić ogólny nastrój psa i towarzyszące mu emocje, niezwykle ważna jest też analiza środowiska psa od samego początku życia, jego doświadczeń i relacji z opiekunem. W tym celu pracę z psem należy podzielić na kilka etapów.
Tekst: Katarzyna Gruszczyk behawiorysta COAPE, www.pets.academy.pl
Krok 1. Przygotowanie wolnej przestrzeni do pracy z psem
1. Terapia innych zaburzeń psa. U podłoża nadmiernego przywiązania psów leżą zaburzenia lękowe i brak poczucia pewności siebie. Z tego względu zaburzenia przywiązania najczęściej dotyczą psów, które w toku rozwoju wykształciły osobowość zależną oraz/ lub w ich zachowaniu występują problemy związane z lękiem. Problem nadmiernego przywiązania ma zazwyczaj charakter wtórny i wynika z innych problemów, stając się dla psa strategią radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Jest to bardzo istotne podczas planowania treningu autonomii psa i wdrożenia procesu rozluźniania więzi, ponieważ zanim zacznie się przyzwyczajać zwierzę do samotności, powinno się zdiagnozować przyczynę problemów i leczyć zaburzenia lękowe. W przeciwnym razie wszystkie podejmowane środki i metody działania będą z góry skazane na niepowodzenie. Obecność opiekuna działa na psa przeciwlękowo i uspokajająco i nie można go tego tak po prostu pozbawić.
2. Wyeliminowanie sprzężenia emocjonalnego z opiekunem. Bardzo często ludzie traktują psy jak osobistych terapeutów. Oczywiście psy świetnie się do tego nadają. Idealnie wyczuwają emocje, przez co dają poczucie rozumienia bez słów. Kryje się w tym jednak spore zagrożenie. Szczególnie jeżeli opiekun psa ma spore deficyty emocjonalne spowodowane traumą. Terapeutyczna moc psa w takim wypadku powinna się ograniczać do wypełniania codziennego grafiku, dawania wsparcia w postaci motywacji do działania, spacerowania – zwiększenia szansy na poznanie innego człowieka, z którym będzie można stworzyć cenną więź. Często jednak ten obszar pustki jest wypełniany przez psa, przez co opiekunowi trudno jest zainicjować proces rozluźnienia tej więzi. Wysyła ciągle sygnały psu, że oczekuje od niego wsparcia. Pies, dla którego opiekun jest całym światem, chętnie na nie odpowiada. Prowadzenie terapii psa będącego w takiej relacji z opiekunem jest skazane na niepowodzenie. Opiekun w takiej sytuacji sam powinien udać się na terapię i dopiero wtedy będzie w stanie pomóc swojemu psu.
Tenetrio Hundekekse Hanf – na odporność i stres!
Ciasteczka z owadami i konopiami Tenetrio Hundekekse Hanf sprawdzą się w sytuacjach, w których pojawia się potrzeba
wyciszenia psa i złagodzenia poczucia niepokoju. Przysmaki zawierają suszone liście konopi (Cannabis sativa L.),
które wspierają równowagę wewnętrzną, redukują stres, a także wzmacniają układ odpornościowy. Ciasteczka przyjazne są psom z alergiami, nietolerancjami pokarmowymi, wrażliwym żołądkiem. Larwy chrząszcza Tenebrio molitor w połączeniu z konopiami dają niepowtarzalny smak i aromat, a bataty dodają lubianej przez psy chrupkości.
Producent: EntoNative GmbH Niemcy
Importer i dystrybutor: Best 4 Animal Care Sp. z o.o.
Sklep: www.premium4animals.pl
Krok 2. Trening autonomii psa
Dopiero mając wolną przestrzeń do działania, możemy podjąć kroki skierowane na rozwiązanie problemu związanego z nadmiernym przywiązaniem psa i zwiększeniem jego autonomii.
1. Korygowanie zachowania w obecności opiekuna. Trening autonomii dotyczy przede wszystkim ćwiczeń mających na celu rozluźnienie więzi. Ten proces powinien być konsekwentnie inicjowany przez opiekuna. Pies powinien być odsyłany na miejsce, gdy domaga się kontaktu. Niezmiernie ważnym elementem pracy jest niepozwolenie psu na podążanie krok w krok za opiekunem po domu.
CBD Gold Oil, For Calm, No Stress Gel – odstresuj swojego psa!
Nie od dzisiaj wiadomo, że zwierzęta domowe przywiązują się do swoich opiekunów.
Wspólne zabawy, atrakcje, treningi i podróże zacieśniają więzi między przewodnikiem, a jego pupilem. Niektóre
z psów przywiązują się aż nadto. Jeżeli Twój psiak niechętnie się z Tobą rozstaje, stresuje go
pozostawanie w samotności, a także wykazuje reakcje lękowe, zalecamy zastosowanie produktów redukujących napięcie i stres, takich jak: For Calm, No Stress Gel lub CBD Gold Oil.
For Calmto produkt s tworzony specjalnie z myślą o suplementacji wrażliwych zwierząt podatnych na stres. Zawartość L-tryptofanu, kwasów GAVA, witamin z grupy B oraz melatoniny wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. No
Stress Gel to smaczna pasta zalecana w celu ograniczania stresu u zwierząt. Dostarcza organizmowi naturalne składniki (L-tryptofan) niezbędne do syntezy serotoniny – neurotransmitera regulującego sen, samopoczucie oraz wpływającego na nastrój.
CBD Gold Oil, dzięki zawartości kannabidiolu wpływa pozytywnie na psychikę zwierząt, czego efektem może być redukcja stanów lękowych, stresu, a nawet depresji. Z uwagi na te właściwości olejek CBD dla zwierząt wpływa także na poprawę jakości snu.
www.vetfood.pl
Gdy opiekun chce zmienić pomieszczenie, powinien odesłać psa na miejsce i egzekwować pozostanie w nim. Oczywiście nie chodzi o całkowite zerwanie kontaktu z psem, ale o interakcje w odpowiednim momencie. Potrzeba kontaktu z opiekunem powinna być zaspokajana, podczas gdy pies leży spokojnie lub dobrowolnie uda się na swoje miejsce. Zawsze kontakt powinien być inicjowany przez opiekuna. Dobrym rozwiązaniem jest wdrożenie jasnego sygnału dostępności opiekuna. Może nim być np. położenie kocyka na kolana. Ważnym elementem pracy jest także ignorowanie sygnałów wymuszających, czyli zachowań, które pies prezentuje, gdy chce zwrócić na siebie uwagę opiekuna lub oczekuje, żeby ten zachował się w określony sposób, np. rzucił piłkę, nakarmił, pogłaskał, wziął na kolana.
Do zachowań wymuszających możemy zaliczyć:
• skomlenie,
• trącanie pyskiem,
• naskakiwanie na kolana,
• wpatrywanie się w człowieka,
• szczekanie.
Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 37/2021!
