Dermatologiato moja pasja. Miniwywiad z doktorem Carlosem Vichem z Hiszpanii.
Wielu lekarzy weterynarii swoją pracę traktuje jak misję – pomaga pacjentom oraz dzieli się swoją wiedzą z innymi. Taką osobą jest dr Carlos Vich, który jest doskonale znany i bardzo popularny w krajach hispanojęzycznych. Jego pasją jest dermatologia. Prowadzi konsultacje, wykłady, seminaria oraz szkolenia, dla lekarzy weterynarii oraz groomerów. Charyzmatyczny i pełen energii. Nieustannie w drodze, znalazł chwilę, żeby udzielić wywiadu dla Psa Rasowego.
Z hiszpańskiego tłumaczyła J. Zarzyńska
Joanna Zarzyńska, redaktor naczelna magazynu „Pies Rasowy”: Witam, Panie Doktorze, czy może się Pan przedstawić naszym czytelnikom?
Carlos Vich: Nazywam się CARLOS VICH, jestem lekarzem weterynarii, specjalistą dermatologii, której poświęcam się wyłącznie już od ponad 30 lat. Zajmuję się dermatologią psów, kotów i koni. Wygłosiłem ponad 700 wykładów i szkoleń na całym świecie i napisałem dziewięć książek. Prowadzę kursy dla lekarzy weterynarii. W 1997 roku założyłem DERMOVET, który ma wspierać konsultacyjnie kliniki weterynaryjne w zakresie dermatologii, diagnozując i opracowując indywidualne plany leczenia dermatoz. Obecnie odwiedzam ponad 680 klinik w całej Hiszpanii i Portugalii. Uważam, że moja praca jest prawdziwą pasją, kocham moich pacjentów i ogólnie dermatologię.
JZ: Jaka jest charakterystyka psiej skóry?
CV: Skóra psa charakteryzuje się tym, że ma inny niż u człowieka splot naczyniowy, w którym znajdują się apokrynowe i epokrynowe gruczoły potowe oraz gruczoły łojowe, jednakże pies się nie poci – brak gruczołów egzokrynowych. Skórę możemy podzielić na warstwy: epidermę – naskórek, skórę właściwą i tkankę podskórną – hipodermę. Naskórek jest nieunaczyniony, w skórze właściwej znajdują się przydatki skórne składające się z mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych i potowych. W przeciwieństwie do gatunku ludzkiego pies ma złożone mieszki włosowe, w których znajdują się zarówno włosy pierwotne, jak i wtórne. Tak więc ze względu na specyfikę posiadania włosów pierwotnych i wtórnych istnieją różne rodzaje sierści w zależności od rasy i układu włosa. Istnieją szczególne rasy, które na przykład mają 95% tych włosów w fazie anagenu, takie jak psy dowodne i pudel. Mamy również psy z dermatozami genetycznymi, u których praktycznie nie ma sierści z powodu agenezji mieszków włosowych, i mamy rasy z wadami rozwojowymi na poziomie naczyń włosowatych i pęcherzykowych z obecnością wad rozwojowych, takich jak makromelanosomy i dystroficzne korzenie, które prowadzą na przykład do hipotrichozy i łysienia.
JZ: Czy atopia jest częstym problemem u psów?
CV: Atopia jest bardzo często występującym problemem, obserwuję ją u swoich pacjentów, 60–70% psów na nią cierpi. Z różnym poziomem objawów. Jest to choroba dziedziczna, są rasy z większymi predyspozycjami genetycznymi, jak westie, yorkshire, foxterrier i inne teriery, dalmatyńczyk, owczarek niemiecki, buldogi. Płeć nie ma znaczenia. Jeśli chodzi o wiek, to najwięcej jest przypadków u psów 1,5–3-letnich. Ale choroba może wystąpić i u 3–4-miesięcznych szczeniąt czy psów dziesięcioletnich. Oprócz genetyki sprzyjającymi czynnikami są stany zapalne w organizmie (które pobudzają układ immunologiczny) oraz złe, niedoborowe żywienie karmami niskiej jakości. Ponieważ obecnie większość psów żyje z nami w domach, to atopię w większości wywołują alergeny domowe, jak roztocze kurzu domowego, roztocze magazynowe (Lepidoglyphus destructor, Acarus siro), dermatofagi, grzyby środowiskowe (jak Aspergillus, Mucor czy Alternaria), naskórki (ludzi, zwierząt) czy pióra. Alergeny zewnętrzne to najczęściej pyłki roślin.
JZ: Jakie objawy powinny nas niepokoić?
CV: Pierwszym objawem jest świąd. Pacjent się drapie, czochra, ociera o obiekty itp. Nawracające zapalenia uszu – drapanie uszu. Zwykle mamy sześć podstawowych przyczyn świądu, więc ważna jest diagnostyka różnicowa. Oprócz atopii przyczyny mogą być żywieniowe, APZS (hiszp. DAP), pyoderma, malassezia czy świerzb. Następnie…
Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 49/2023!