Posokowiec bawarski
Posokowce bawarskie to rasa psów myśliwskich zaliczanych do grupy 6 FCI ras gończych, posokowców i ras pokrewnych, a do sekcji 2, czyli do posokowców. Rasa ta jest stosunkowo młoda, bo jej powstanie datuje się na XIX w. Posokowiec hanowerski, który cechuje się mocną budową ciała, okazał się za mocny do poszukiwania postrzałków w terenie górskim i tak postanowiono skrzyżować jego umiejętności łowieckie z psami gończymi z Bawarii i Tyrolu, po których posokowiec bawarski odziedziczył lżejszą budowę ciała, zwinność i ciętość. W rezultacie powstał pies spokojny, zrównoważony, o silnym charakterze i wspaniałych predyspozycjach łowieckich.
Tekst i fot. Mirosława Malkus, Beata Zach hodowla HAZBA FCI
Początki rasy
Oficjalny klub rasy powstał w Monachium w roku 1912, nosił nazwę „Klub für Bayersiche Gebirgsschweisshunde”. W kraju pochodzenia rasy jest to jedyny akredytowany klub.
Z czasem posokowiec bawarski zyskiwał coraz większą popularność, aż w końcu stał się najbardziej popularną rasą wśród posokowców. W Polsce posokowce pojawiły się w latach 70. XX w. Podczas tych prawie 50 lat nasz kraj wysunął się na prowadzenie pod względem liczby posokowców. Jednak trzeba zaznaczyć, że popularność tej rasy cały czas rośnie i mimo tego, że jest są to psy myśliwskie, dla których najlepszym miejscem jest dom, gdzie ich pasje łowieckie będą rozwijane, to coraz częściej zostają one psami rodzinnymi.
Pies – indywidualista
Posokowce bawarskie to psy o stabilnej psychice, spokojne, niewykazujące agresji ani w stosunku do ludzi, ani do innych psów. Odważne, lecz ostrożne – jednak trzeba pamiętać, że należą także do psów bardzo inteligentnych, upartych, a czasami nawet dominujących. Nie każdemu potencjalnemu opiekunowi będzie odpowiadało, że jest to pies indywidualista – bardzo niezależny.
Posokowce to psy, które potrzebują dużo ruchu, zwłaszcza w okresie młodzieńczym, kiedy mają niezwykle duże pokłady energii. Trzeba umiejętnie tę energię rozładować. Na pewno nie będą pasować na towarzyszy dla miłośników spędzania wolnego czasu na kanapie.
Jest to rasa nadająca się zarówno do mieszkania w domu jednorodzinnym, jak i w bloku, jednak należy pamiętać o tym, by niezależnie od miejsca zamieszkania zapewnić psu dużo ruchu. Często mówi się o nich jako o psach jednego właściciela, co jest niezaprzeczalnym faktem, posokowiec kocha całą rodzinę i najbardziej lubi, gdy jego stado jest w jednym miejscu, by mógł mieć wszystko pod kontrolą. Jako swojego przewodnika wybiera osobę postawioną najwyżej w hierarchii, osobę najbardziej stanowczą, ale często też tą, która poświęca mu najwięcej czasu. Posokowiec źle znosi samotność, dlatego potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem, dla swojego właściciela zrobi wszystko i jest mu bardzo oddany. Do obcych osób podchodzi z dystansem, nie jest ufny. Nie jest to najcichsza z ras, uwielbia szczekać i dawać do zrozumienia, że on tu jest.
Posokowca portret własny
Są to psy średniej wielkości, nieduże, ale również nie najmniejsze. Suczki osiągają od 44 do 48 cm, a samce od 47 do 52 cm w kłębie. Sylwetka posokowca powinna zamykać się w prostokącie, pies powinien być nieco dłuży niż wyższy. Głowa proporcjonalna do sylwetki powinna być w miarę szeroka, nieszpiczasta, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Oczy posokowca powinny być ciemnobrązowe lub nieco jaśniejsze, z ciemno pigmentowaną, przylegającą powieką, owalne, ale nieokrągłe. Nos czarny, uszy płasko przylegające do głowy, niepofałdowane, powinny sięgać do wierzchołka nosa, a ich nasada powinna znajdować się na poziomie zewnętrznego kącika oka. Szyja silna, z lekko zaznaczonym podgardlem. Górna linie delikatnie unosząca się ku tyłowi, ze słabo zaznaczonym kłębem, grzbiet powinien być mocny, linia dolna stopniowo wznosząca się, brzuch lekko podkasany, lędźwie stosunkowo krótkie, szerokie, ale umięśnione. Klatka piersiowa szeroka, a przedpiersie powinno być dobrze zaznaczone. Ogon średniej długości sięgający do stawu skokowego. Kończyny przednie i tylne proste i równoległe z dobrymi kątowaniami, łapy zwarte zarówno w postawie, jak i w ruchu, nieodchylone ani do zewnątrz, ani do wewnątrz. Podczas ruchu mocny wykrok, kończyny wysuwane równolegle do osi pośrodkowej ciała. Włos posokowca jest zwarty, przylegający, umaszczenie posokowców jest różnorakie od ciemnorudych, przez jasnopłowe, aż do piaskowego. Ciemniejszy kolor występuje na kufie i uszach.
Pies myśliwski, czyli…
Posiadając posokowca, należy pamiętać, że jest to pies myśliwski, o silnie rozwiniętych instynktach łowieckich. Wykorzystuje się go do poszukiwania postrzałków zwierzyny grubej, jego zadaniem jest odnalezienie na polowaniu rannych i martwych zwierząt.
Posokowiec pochodzi od słowa „posoka”, czyli w języku łowieckim farba (krew) zwierzyny grubej. W pracy posokowca ważnym elementem jest gon oraz oszczekiwanie czy oznajmianie martwej zwierzyny. Posokowiec pracuje dolnym wiatrem i charakteryzuje się dużą wytrzymałością na warunki atmosferyczne i terenowe. Zmysły każdego psa należy pobudzić, tak samo od najmłodszych miesięcy należy wprowadzać elementy szkolenia, początkowo przez zabawy węchowe, w późniejszych miesiącach życia przez układnie sztucznych tropów, stopniowo zwiększając ich długość i czas od momentu ułożenia tropu. Dopiero dorosłe, wyszkolone posokowce mogą szukać zwierzyny w warunkach naturalnych, by mieć pewność, że pies bez względu na okoliczności wykona swoją pracę. Od szczenięcia powinno się również trenować go w zakresie posłuszeństwa. Praca posokowca w łowisku to niezmiernie ważne zadanie, ale to także niesamowita radość dla psów. Wielu posiadaczy posokowców, nawet jeśli nie są członkami Polskiego Związku Łowieckiego, uczy swojego pupila pracy na sztucznym tropie, uczestniczy w ocenach pracy posokowców i warsztatach, by choć trochę zastąpić swoim psom polowania.
Jak dbać o posokowca?
Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 27/2020!
