Pinczer średni – „mały doberman”, ale czy na pewno?
Mieszkamy w Staffordshire z naszymi dobermanami, pinczerami i kotem birmańskim. Hodujemy dobermany i pracujemy z nimi od 30 lat (wystawy, sport, praca). Pinczery trafiły do nas w 2009 roku, pierwsza suka Pandora (czarna podpalana), import z hodowli Ceriinan, a tuż za nią rudy pies Quiero.
Tekst: Jay HorganHodowla Artitaur, UK
Top breeder 2012, 2013, 2014, 2015
Top pincher 2012, 2013, 2014, 2015
CRUFTs BOB 2011, 2012, 2013, 2014
WW 2012, 2015
Doberman vs. pinczer
Większość ludzi postrzega pinczera średniego, jako mniejszą wersję dobermana, często potencjalni kupujący komentują: „Myślałem o wzięciu dobermana, ale preferuję rozmiar pinczera”. My, po kilku latach pracy z pinczerami i wieloletnim doświadczeniem z dobermanami widzimy, jak bardzo rasy te są różne mentalnie. Przykładowo, jeśli porównamy opisy ras, zobaczymy, że dobermany określa się jako psy obronne o bardzo przyjaznej naturze, doskonałe w relacjach z dziećmi (większość hodowc.w nie miałoby nic przeciwko sprzedaniu dobermana do domu z dobrze zachowującymi się dziećmi). Z kolei, gdy przejrzy się porady internetowe, to zdecydowanie nie zaleca się pinczera do dzieci. Ja, znając te ostrzeżenia i zaczynając hodowlę tej rasy, byłam bardzo pozytywnie zaskoczona (i odetchnęłam z ulgą) obserwując naszą Pandorę po raz pierwszy spotykającą się z dziećmi – była radosnym, merdającym psem, doskonale czującym się w otoczeniu dzieci, mimo że nie miała z nimi wcześniej kontaktu. Pokazało to, że miała naturalną przyjacielskość, a jej zachowanie było dla nas odzwierciedleniem instynktów widywanych u dobermanów.
Jak zatem podejść do oceny rasy czy indywidualnego osobnika? Ocena psa jest procesem trójstopniowym. Po pierwsze, trzeba zrozumieć różnice między wyglądem, charakterem i zachowaniem. To, że pinczer średni wygląda jak „mały doberman”, nie oznacza, że niesie cechy charakteru tej rasy. Charakter jest cechą rasy związaną z genetyką, utrwalaną przez dobór hodowlany. A zachowanie jest kształtowane przez doświadczenie i środowisko, w którym pies przebywa. Stąd oczywiste, że nie wszystkie osobniki w danej rasie będą zachowywały się tak samo. Kolejny poziom oceny, to zrozumienie indywidualnych bodźców – co danego psa „napędza”. I po trzecie, zrozumienie funkcji przodo – i tyłomózgowia.
Charakter a zachowanie
Charakter psa najłatwiej ocenić zanim wdroży się naukę i trening. My oceniamy nasze szczenięta w wieku 7 tygodni, gdy większość ma te same podstawowe cechy typu rasy. I to właśnie różnice i wyjątki charakteru my próbujemy zidentyfikować, np. wyjątkowy popęd na bodziec „ofiary” (ang. prey) – do przyszłego domu dla psa pracującego. Szczenię, które lubi się wspinać, może być dobrym kandydatem na psa sportowego (agillity). Podobnie, jeśli szczenię jest typem wysoce socjalnym, zawsze podąża za grupą (ang. follower) nie będzie dobrym wyborem dla przyszłych właścicieli, którzy dużo przebywają poza domem. A szczenię o dużej niezależności nie rokuje na psa pracującego, chyba że …
Pełną treść artykułu znajdziesz w numerze Pies Rasowy 13/2017!
